Iedere avond checkt Chloe of Theo het juiste hotel in zijn GPS heeft. Nu we uit de bergen zijn, is er doorgaans een keuze om te maken tussen verschillende route opties. Op de Expressweg zijn de motoren niet toegestaan, dus de keuze is vaak tussen de National Highway, een vaak drukke weg die eerder twee- dan vierbaans is of de kleinere doorgaande landwegen die over het algemeen leuker zijn te rijden maar ook meer tijd kosten.

Over het algemeen dan, want soms zijn ze vreselijk, zoals vandaag blijkt. Er wordt aan de weg gewerkt. In dit geval betekent het dat er aan weerszijden van de weg ongeveer 50cm hoge betonnen randen zijn geplaatst, waartussen het wegdek naar ik aanneem moet worden opgehoogd. Dat is natuurlijk nog niet gedaan, maar er wordt wel veel puin en zand gereden, puin en zand verloren, de weg is kapotgereden door het zware verkeer en water dat op de weg komt, door regen of misschien wordt er gesproeid (?), kan niet weglopen omdat er in de betonnen banden geen afwateringsgaten zijn.

De weg is één grote modderbak geworden en met de wegbanden is dat op z'n zachst gezegd geen pretje. Erwin, Leentje en John, alledrie glijden ze een keer onderuit. "Over 3km is er een afslag," zegt Chloe nadat we uitgevonden hebben dat de wegwerkzaamheden uitgevoerd worden over een lengte van 15km. Chloe spreekt ze met zoveel mogelijk mensen om erachter te komen hoe de mogelijkheden zijn, terwijl wij Theo met de auto ca. 300m terugbrengen om Leentje haar motor te halen en daarna ook Leentje een lift geven.

Het weggetje is 8km om maar redelijk goed en leuk te rijden. We stoppen voor lunch en spreken af te proberen een stuk op de expressweg te doen om wat tijd goed te maken.
Als we bij de tolpoort aankomen wordt direct achter een vrachtwagen aangesloten en terwijl de chauffeur betaalt glippen de rijders er achter langs. De slagboom is precies kort genoeg om erdoor te kunnen.

"Toen ik er als 4e langs reed hoorde ik iemand schreeuwen", zei John er later over. Ook wij zien vanuit de auto iemand de telefoon pakken, maar een paar km verderop splitst de snelweg zich en misschien heeft dat geholpen. Het laatste stuk is een mooie weg de bergen in, alhoewel, bij die 560 meter hoogte die het GPS aangeeft denken we daar natuurlijk in het geheel niet meer aan.

In Dazu vinden we een leuk tentje om te eten. Chloe overlegt met de kok wat hij allemaal kan maken en we zitten als het ware met de tafel in zijn keuken.