Allereerst het nieuws dat iedereen goed in Wörth aan de Donau is aangekomen. De start van de MotorKaravaan werd echt een soort van doop met zoveel regenwater. Ook hebben ze veel last van windstoten gehad.

Vanmorgen stond ik nog in dubio. Mijn nieuwe aanwinst, een 660 Ténéré van het oude type, staat al een tijdje zo ongeduldig te trappelen en glimt zo uitbundig, dat de verleiding om vanmorgen vroeg een stukje met Rob op te rijden heel erg groot was. Het zou een mooi rondje zijn met als eindpunt Mariënvelde waar ik het de hele verdere dag weer met de mooiste (foto) herinneringen aan eerdere reizen moet doen tijdens de infobijeenkomsten die voor mij op het programma staan.

Ik kan er echter nog geen koffers aan hangen en hoe hou ik dan al het papierwerk dat ik mee moet nemen netjes en droog? "Ga nou maar met de auto," zegt Rob, "dan kun je mijn tanktas nog even droog houden en de tourshirts voor de groep meesjouwen".

"Nou hoor..." Ik doe de deur open om nog een laatste hoopvolle blik naar boven te werpen en juist op dat moment begint het te regenen. En terwijl ik een deel van Rob's bagage in de auto laad en Rob in zijn regenoverall hijs die zijn waterdichte pak ook aan de buitenkant een beetje droog moet houden bedenk ik me dat mijn Ténéré na de regen in ieder geval nog steeds zal glimmen