Zodra ik mijn motor het verkeer van Moskou instuur voelt alles weer goed en vertrouwd. Heerlijk, om zelf uit te kunnen maken hoe, wanneer en hoe hard je rijdt. Dat was in de trein wel even anders. Ook de reakties van de medeweggebruikers om ons heen hebben we gemist; er gaan duimen omhoog of er worden foto's gemaakt.

Op weg naar Smolensk rijden we eerst dwars door de stad en maken foto's bij en op het Rode Plein. Daarna maken we nog een omweggetje en rijden we zowaar ook nog een stukje onverhard. We genieten ervan. Nog even dan, want het einde van de MotorKaravaan naar Vladivostok is in zicht.

Vandaag hebben we Rusland verlaten. Het is al een beetje aan de frisse kant en het oranje van mijn helm kleurt mooi bij de herfstige tinten van de bossen. Het najaar is hier al volop in aantocht en veel mensen trekken erop uit om paddestoelen en bessen te plukken.

In Minsk horen we dat het vandaag een "De dag van de Stad" is. Het eerste wat opvalt is dat er een heel leger aan politie en militairen op de been is. Ze staan zo'n beetje om de 30 meter op de stoepen langs de belangrijkste straten en het gebied rondom 'het Plein van de Revolutie' is hermetisch afgesloten en kan alleen betreden worden na gefouilleerd te zijn. Paraplu's, glas en harde of scherpe voorwerpen zijn verboden.

Ondanks dat je denkt dat alle jonge mensen bij de politie of het leger zitten, zijn er toch nog heel veel die dat niet doen en die vieren feest, gewoon, in het park, met biertje in de hand, zittend op een bankje, spelend op een gitaar.
Dit stadsfeest is trouwens niet het enige feestje dat vandaag gevierd wordt. We hebben zeker wel 10 bruidsparen gezien vandaag die voor hun trouwreportage in het park rondliepen.

Morgen zullen we Polen inrijden en overmorgen komen we alweer in Duitsland aan. Dit is het laatste deel van dit dagboek, al hadden we graag verder gereden en verder verteld. Maar ook aan de langste weg in het grootste land ter wereld komt een einde en Siberië, dat 'het slapende land' betekent, zal dadelijk onder een winterse deken gestopt worden. En tot we er weer heen zullen gaan, doen we het met de prachtige herinneringen die we aan deze reis hebben!