Mensen die me goed kennen zullen verrast zijn. Vandaag is het rustdag en die gebruik ik voor klusjes en... de was. Zelfs mijn motorpak moest er aan geloven.

Toen ik mijn koffers inpakte voor deze reis had ik voor mezelf al de conclusie getrokken dat ik onderweg mijn kleding zou moeten wassen. Immers, voor vijftig dagen kleding meenemen gaat niet en met minder kleding de hele reis afleggen zouden mijn medereizigers niet accepteren. In ieder geval zouden ze me gaan mijden en mogelijk zelfs in afzondering plaatsen. Er ging dus een flacon vloeibaar wasmiddel van het Kruitvat mee in de koffer.

In Yekaterinaburg, een dag of vier geleden, had ik een zak vuile was van tien dagen bij de receptie aan de wasserij meegegeven. Gemakkelijk en vlot en vooral netjes schoon werd de was enkele uren later op mijn kamer afgeleverd. Dat is gemakkelijk en dat houden we er in dacht ik. Tot ik de volgende morgen bij het uitchecken van het hotel de rekening gepresenteerd kreeg. Het gebruikte flesje mineraalwater uit de minibar koste me 40 roebel en de was …..1400 roebel.
Grofweg gedeeld door veertig is dat toch wel 35 euro. Westerse prijzen dus. Voor de 1400 roebel kan ik toch mooi vier keer tanken dat is ruim 1000 kilometer.

Nee, nu moest het anders. Vandaag heb ik dus toch maar zelf de was gedaan. Inclusief mijn motorpak.Na een uurtje wassen en schrobben hing de was, spik en span in het raamkozijn van mijn kamer op de dertiende verdieping van het hotel.

Dan de tweede klus:
Bij een check van de ketting en bandenspanning kwamen we er een dag of vier geleden achter dat mijn achterband scheuren vertoonde. Omdat er op dat moment zo’n 5000 km mee gereden was, deed me dat besluiten het “probleem” met me mee te nemen.
Daar mijn reserve band gelijktijdig is gekocht, was het me niet duidelijk of de scheuren zijn ontstaan door de te lage bandenspanning (1.8 bar) of mogelijk een fout in de band. Met elkaar kwamen we er ook niet uit wat de precieze oorzaak is.

Nu zijn we weer een paar duizend kilometer verder en het is tijd om de band te verwisselen. Als er in de nieuwe band ook weer scheuren ontstaan, dan zijn we inmiddels al weer in Moskou en kan ik daar misschien een nieuwe band kopen.

Gisteren bood Joris me spontaan aan om samen de achterband te verwisselen. Joris had al eerder de lekke band van John gerepareerd, dus nam ik dat aanbod graag aan. Rond half negen stonden we buiten, terwijl Cor ook meehielp. Wiel er uit na een uur stond de motor weer kant en klaar met een gesmeerde ketting op me te wachten voor de dag van morgen.

Joris, Cor en de anderen die met raad en daad bijstonden, hartelijk dank.