Tja wat moet ik zeggen. Vanochtend bij vertrek vanaf het hotel moet er een stukje onverhard worden afgelegd. Ik kom bij de voorrangsweg, moet stoppen, zie het grote gat wel voordat ik de weg opkan, zet mijn linkervoet aan de grond maar zak te ver naar links. Er is geen houden meer aan en ik leg de motor op zijn kant. Joris, met wie ik heb besloten om rechtstreeks naar Yekatarinaburg te rijden, en ik zetten de BMW weer op beide wielen.

Geen of te verwaarlozen schade aan de valbeugel is al dat er is, afgezien van de deuk in mijn ego ;). Gelukkig ben je nu niet meer de enige Hester ;).
Omdat de afstand naar Yekatarinaburg, ik kort het af tot Y-burg, via de snelweg maar 200 km is, besluiten we halverwege koffie te drinken. De dames staan ons allemaal uit te nodigen om bij hen te komen, eerste denken we dat er meer mogelijk is dan alleen koffie of thee drinken. We hebben tijd en delen samen de mening dat we zo lang mogelijk moeten blijven genieten van het 'uitzicht'. Joris probeert nog wel of het lukt om een foto te maken van hem met een 'pipi op z'n knie' maar dat zit er niet in.

Aangezien Joris slechts een actieradius heeft van een goede 200 km wil hij voordat we Y-burg ingaan tanken.
Als we net stil staan komt er een politiewagen aangereden. De bijrijder stapt direct uit en gaat op Joris af. De chauffeur wordt hem op mij afgestuurd.
We halen onze internationale rijbewijzen tevoorschijn, maar het lijkt erop dat ze iets anders willen, we overhandigen onze kentekenbewijzen. Omdat Joris van België is zien alle papieren er anders uit. Na verloop van tijd wordt het ons duidelijk wat ze willen, het is ze te doen om de groene kaart en dan speciaal ééntje voor Rusland. Zoals we beide duidelijk proberen te maken, is de huidige kaart gewoon geldig in RUS.

De bijrijder is niet echt voor rede vatbaar en dreigt met 'motorcycle goes to prison' als we de Russische groene kaart niet kunnen tonen, waarop Joris zegt dat hij dan met de vlieger naar huis gaat. We hebben de sterke indruk dat de brijrijder teveel aan Bacchus heeft geofferd want het schuim stond op zijn lippen. De chauffeur van de wagen vond het vervolgens tijd om de AK-47 uit de auto te halen en over zijn schouder te hangen. Wij houden voet bij stuk en zeggen dat er niet meer is dan dat we hen tonen. Het blijft een over en weer gaan van welles en nietes. Op een gegeven moment hebben we de indruk dat de chauffeur een beetje verveeld is met de situatie en blijkbaar dringt het hierdoor ook eindelijk tot de drinkebroer door dat hij het niet gaat winnen. Ze geven het tenslotte op en vertrekken met de zwaailampen aan en zonder onze roebels van het benzinestation. Achteraf is het wel lachen, maar op het moment zelf was het niet leuk vooral niet omdat je niet weet wat een dronken wetsdienaar uit gaat halen.

Na dit oponthoud vervolgen we onze weg richting Yekatarinaburg. De weg er naar toe doet denken aan de Interstates in de USA. 4-baans weg geen midden vangrail en kaarsrecht. Ze zijn ook veelal aan de weg aan het werk, op veel plaatsen zijn er snelheidsbeperkingen. Na de toestand bij pomp doen we rustig aan, maar goed ook want bij ieder 50 of 70 km/h bord staat ook wel een politiewagen met lasergun opstelling. Over een afstand van een 25 km hebben we er toch in ieder geval 4 zien staan...

Tot vandaag had ik gedetailleerde kaarten van de steden op mijn GPS, vandaag is het anders en moeten we op gevoel naar het vlaggetje rijden. We zoeken het Transhotel zien er ook een bordje van. We rijden het straatje in en zijn bij het Novotel. We gaan hier vragen en het blijkt dat ons hotel direct achter het novotel ligt, zonder dat je het direct kunt zien... We hebben het in ieder geval weer gevonden.

Al met al is het toch alweer vier uur voordat we bij het hotel zijn. Na ons te hebben opgefrist gaan we op pad om wat te zien. We drinken een pint op een terras en slaan zowat achterom als we 700 roebel, oftewel 17,50 euro, moeten neerleggen voor 2 halve liters. Wat het enigszins goed maakt, is dat we wel met de zeemeermin op de foto mogen.