Vanaf huis gerekend ben ik ondertussen een kleine 2000 km onderweg.  Mijn Tenere lijkt er net zo van te genieten als ikzelf. Qua bagage heb ik vast teveel bij me, maar het ligt allemaal lekker stabiel achter me. 

In onze “proloog” naar St.Petersburg rijden we nog erg veel snelweg of wegen die zich voor een vergelijkbaar tempo lenen. Wat betekent dat ook alweer,  zo’n rond bord met 70 erin?
Gisteren had ik op enig moment het idee dat ik in een computerspel was beland. Elke keer een nieuw level – zonder dat de moeilijkheidsgraad verandert, maar wel de achtergrond, omgeving en mede-weggebruikers. De ene vrachtwagen gaat wel voor je opzij, bij de andere moet je maar zien hoe je je er langs wringt… Nieuwe levens heb ik nog niet nodig gehad, dus deel 2 van de game komt vandaag.

Mij valt op dat de huizen, de wegen en de auto’s er voor het merendeel erg goed uitzien, maar blijkbaar is het maar net met welke ogen je kijkt. Ik hoorde Ria gisteravond zeggen dat ze vond dat er zoveel oude auto’s rondreden…
Vergeleken met de laatste keer dat ik in ongeveer deze contreien was (1994) is er toch behoorlijk wat veranderd en opgeknapt. Ik ben benieuwd hoe dat nog gaat veranderen als we de komende dagen verder naar het oosten trekken.

Vandaag ziet eruit als weer een mooie dag. Een licht wolkendek (bijna Hollandse schapenwolken), en er staan flink wat minder kilometers op de planning. Bovendien ga ik vandaag de groepssamenstelling veranderen. De Tenere’s gaan los van elkaar. Ik ben benieuwd hoe de GPS en de Transalp van Fred ons naar Tartu gaat leiden. Misschien wordt het vandaag tijd om mijn nieuwe helmcamera verder te testen.