1,2 miljard inwoners
De motoren staan allemaal
collegiaal naast elkaar in een container die op
15 Oktober per schip richting Nederland zal vertrekken.
Het ging allemaal erg soepel en makkelijk, we
mochten het allemaal zelf doen en we mochten ook
onze bagage op de motor pakken en meeverschepen.
Het was wel even een vreemd
gevoel om zonder motor te vertrekken. Maar om
met de bullettrein (225km p/u) naar Beijing te
rijden is ook een welkome ervaring. Wat we wel
een beetje missen (omdat we er zelf niet naar
binnen gereden zijn) is het gevoel van het formaat
van deze stad, waar een geschatte 16 miljoen mensen
wonen.
Dat zijn er natuurlijk een heleboel, maar gek
genoeg hebben we niet het idee dat iedereen hier
op elkaars lip zit. De straten zijn breed en alles
is ruim opgezet. Dat dat niet altijd zo was zien
we in de hutongs, de oude straatjes met veelal
kleine vervallen huisjes. Een deel ervan wordt
opgeknapt.

En natuurlijk brengen we
een bezoek aan de Verboden Stad, dat aan het Tian’anmen
plein ligt. Het plein is zodanig overspoeld door
bezoekers dat het plein zelf eronder leidt en
ons niet veel doet. De Verboden Stad heet met
recht Stad. Het bestaat uit verschillende delen
waar verschillende bevolkingsgroepen leefden afhankelijk
van hun betekenis voor de keizer. Er zijn veel
tentoonstellingen ingericht die vertellen over
het leven hier, de gebruiken en gebruiksvoorwerpen.

We hebben ook nog een dag
om Beijing verder te verkennen. De parken, waar
de lokale Chinezen hun sociale contacten onderhouden
en zorgen genoeg beweging te krijgen.

De kleine straatjes of
Hutongs, de warenhuizen en markten. Als we na
een acrobatenshow bezocht te hebben een taxi zoeken
om terug naar ons hotel te komen moeten we drie
taxi’s proberen voor we kunnen vertrekken.
Even later vinden we uit waarom; we komen stil
te staan in de file. Het aantal auto’s in
Beijing groeit met de dag; het aantal fietsers
hier is veel minder dan we verwacht hadden.

Morgenvroeg zit het erop.
De vlucht zal 10 uur duren. Met de 6 uur die we
extra hebben zal het een dag worden van 30 uur.
Ik verwacht niet dat we ergens de route die we
gereden hebben zullen kruisen in de lucht, maar
wie weet.
De komende weken zullen we vooral bezig zijn met
de reizen van volgend jaar, maar de MotorKaravaan
van Parijs naar Peking zal niet naar de achtergrond
verdwijnen; er zijn nog meer verhalen te schrijven,
foto’s om uit te zoeken, films te monteren…
|