1,2 miljard inwoners

De motoren staan allemaal collegiaal naast elkaar in een container die op 15 Oktober per schip richting Nederland zal vertrekken. Het ging allemaal erg soepel en makkelijk, we mochten het allemaal zelf doen en we mochten ook onze bagage op de motor pakken en meeverschepen.

Het was wel even een vreemd gevoel om zonder motor te vertrekken. Maar om met de bullettrein (225km p/u) naar Beijing te rijden is ook een welkome ervaring. Wat we wel een beetje missen (omdat we er zelf niet naar binnen gereden zijn) is het gevoel van het formaat van deze stad, waar een geschatte 16 miljoen mensen wonen.
Dat zijn er natuurlijk een heleboel, maar gek genoeg hebben we niet het idee dat iedereen hier op elkaars lip zit. De straten zijn breed en alles is ruim opgezet. Dat dat niet altijd zo was zien we in de hutongs, de oude straatjes met veelal kleine vervallen huisjes. Een deel ervan wordt opgeknapt.

En natuurlijk brengen we een bezoek aan de Verboden Stad, dat aan het Tian’anmen plein ligt. Het plein is zodanig overspoeld door bezoekers dat het plein zelf eronder leidt en ons niet veel doet. De Verboden Stad heet met recht Stad. Het bestaat uit verschillende delen waar verschillende bevolkingsgroepen leefden afhankelijk van hun betekenis voor de keizer. Er zijn veel tentoonstellingen ingericht die vertellen over het leven hier, de gebruiken en gebruiksvoorwerpen.

We hebben ook nog een dag om Beijing verder te verkennen. De parken, waar de lokale Chinezen hun sociale contacten onderhouden en zorgen genoeg beweging te krijgen.

De kleine straatjes of Hutongs, de warenhuizen en markten. Als we na een acrobatenshow bezocht te hebben een taxi zoeken om terug naar ons hotel te komen moeten we drie taxi’s proberen voor we kunnen vertrekken. Even later vinden we uit waarom; we komen stil te staan in de file. Het aantal auto’s in Beijing groeit met de dag; het aantal fietsers hier is veel minder dan we verwacht hadden.

Morgenvroeg zit het erop. De vlucht zal 10 uur duren. Met de 6 uur die we extra hebben zal het een dag worden van 30 uur. Ik verwacht niet dat we ergens de route die we gereden hebben zullen kruisen in de lucht, maar wie weet.
De komende weken zullen we vooral bezig zijn met de reizen van volgend jaar, maar de MotorKaravaan van Parijs naar Peking zal niet naar de achtergrond verdwijnen; er zijn nog meer verhalen te schrijven, foto’s om uit te zoeken, films te monteren…