Serge’s Doom (huis) ligt tussen Shimanovsk en Blagoveshensk, de etappe van vandaag. Serge hebben we ontmoet in Irkutsk bij de garage waar Dafne’s motor werd gerepareerd. Serge nodigde ons uit om bij hem langs te komen in zijn stad Svobodny. Die uitnodiging namen we aan en het werd een dag die ik weer bijschrijf in mijn leven om nooit meer te vergeten.
Zo rond 11 uur arriveerden we er en we verdwenen achter de schutting van zijn stukje grond met daarop twee huisjes die er aan de buitenkant oud en wat vervallen uitzagen. Dat beeld had ik al een hele tijd bij al de huizen in de dorpen en steden.
Hartelijk werden we ontvangen door Serge, zijn schoonzus en zwager. Serge sprak een paar woorden Engels en Dafne wat Russisch. Maar Serge had een vrouw uitgenodigd die Engelse les gaf op school. Luba was onze tolk de rest van de dag. Het was geweldig om te zien hoe gemakkelijk deze mensen leven en de kansen aangrijpen om er iets moois van te maken. In huis bleek dat het bijna modern was. Niet onze stijl maar alles was netjes afgewerkt.
Men leeft hier buiten. Een grote pan soep werd op een soort van open houtvuur gekookt en er druppelde gaande de dag steeds meer motorvrienden binnen. Allemaal mee eten en thee en koffie drinken. Ik heb de indruk dat de Wodka uit beleefdheid voor ons achterwege werd gehouden, omdat we nog verder moesten die dag. Ook kwam een journaliste van een krant langs voor een interview in een plaatselijke krant. Een kopie zal ons worden nagestuurd. Ik ben benieuwd.
Zo rond zes uur maakten we aanstalten om weg te gaan en we werden nog even mee genomen naar een garage van een van de bikers en tot slot werden we nog naar een plek gebracht waar we een fantastisch uitzicht hadden oven het wijde landschap dat Siberie heet.
25 augustus - Door: Dafne de Jong
Nieuwe vriend
Het overkomt je maar zelden, dat je iemand ontmoet waarmee je direct een vertrouwensband voelt, zo iets dat je elkaar begrijpt zonder nog maar iets gezegd te hebben. Natuurlijk, de motor waarop Sergej rijdt, een KLR650 met zelfgemaakte 40 liter alluminium tank (die hem de bijnaam "alluminium-man" opleverde), spreekt boekdelen. Vooral door de hond met flaporen, die op de tank zit en die op de maat van een lekker rochnummer op-en-neer kunnen flappen.
Sergej bezit een goede dosis humor en alhoewel we geen gedetailleerde gesprekken kunnen voeren met mijn beperkte Russisch en zijn paar woorden Engels, hangt het plezier van de ontmoeting in de lucht. Zo biedt hij me een zitplaats naast hem op één piepklein kratje aan :-) die ik natuurlijk direkt aanneem.
Zijn adres in Svobodny had hij al voor me opgeschreven en de dagen erna bleven zijn sms'jes - Wot you do? - en - Where you now? - binnenkomen, om absoluut te voorkomen dat we onverrichter zaken aan Svobodny voorbij zouden rijden.
Zijn motor heeft aan een Fransman toebehoord die op reis in Siberië dodelijk verongelukte. Sergej kocht de motor daarna van de militsia en vertroetelt de machine, ook ter nagedachtenis aan die Fransman, waarvan hij de naam genoemd heeft en graag meer zou willen weten.
Hij laat me ook brieven zien van een Zwitser Benedict, die op reis een tijdje bij Sergej verbleef en zijn motor repareerde. Het contact is verwaterd en dat vind hij jammer.
"Ik kom volgend jaar terug," zeg ik en vertel over onze plannen om naar Sakhalin te rijden. Dan kan Rob Sergej ook ontmoeten, dat zou helemaal tegek zijn. Sergej vertelt dat zijn vrouw volgend jaar naar Sakhalin gaat voor haar werk.
Ondanks dat we maar een paar uur met elkaar doorbrengen is het een echt afscheid wanneer we naar Blagoveshensk verder gaan.
|